| Emka |
| Moderator |
|
| |
| Dołączył: 29 Lis 2005 |
| Posty: 93 |
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5
|
| Skąd: z daleka |
|
|
 |
|
 |
|
Znalazlam coś co powinno zaciekawić Lenię i każdego kto nie byłby pewny, która z nas ma rację :
Pies detektyw
Foksterier szuka narkotyków podczas spacerów
Waży 10 kilogramów, przepada za mięsem i jazdą samochodem. Na ulicy każdy śmieje się na jego widok.
Ale dla dealerów narkotykowych spotkanie z nim może okazać się kłopotliwe.
JOANNA KRUPA 2003-06-04
Dzień Rosta zaczyna się o 7.30. Od porannego szczotkowania i sprzątania pokoju, w którym mieszka. Jest też chwilka na wymianę
"paru słów" z sąsiadami. Potem ulubiona czynność - godzinny spacer i zabawa z przewodnikiem, Marcinem. Wprawdzie Rost zna go
dopiero od miesiąca, to już świata poza nim nie widzi. Ktoś, kto raptownie poklepie Marcina po plecach, powinien liczyć się z tym, że
ostre zęby Rosta dotkliwie poranią go w łydkę. Po spacerze Rost idzie do pracy. Wchodzi do gabinetu sekcji kryminalnej i jak zwykle
siada wygodnie przy biurku. Podrywa się jednak na każdy dźwięk telefonu i czujnie nastawia uszu. Kiedy Marcin szybko wstaje, Rost
waruje już przy drzwiach, ubrany w policyjne szelki. Kilka sekund później obaj siedzą już w radiowozie i jadą na akcję.
W garażu, w gołębniku, na ulicy
Rost jest psem. Foksterierem gładkowłosym. Z wyglądu przypomina Reksia. Ma jedno oklapnięte ucho, które podnosi w chwili
największych emocji. Obcięty ogon, oko pozbawione pigmentu i wysokość mniej więcej do połowy łydki człowieka. - I właśnie to
sprawia, że każdego potrafi zmylić - mówi Marcin.
Bo kiedy Rost wychodzi ze swoim przewodnikiem na spacer, na ulicy nikt nie ma pojęcia, że właśnie mija dwóch policjantów. A że
policjant jest na służbie 24 godziny na dobę, nawet na spacerze Rost zachowuje czujność.
Już parokrotnie zdarzyło się, że Rost wyczuł narkotyki u kogoś w torbie czy kieszeni. Dawał o tym znać poszczekiwaniem i
drapaniem osobnika po nodze. Chcąc nie chcąc, podejrzany o posiadanie narkotyków musiał przejechać się na komendę na
przesłuchanie.
- W najbliższym czasie do miejsc obwąchiwanych przez Rosta dołączą płockie szkoły. Narkotyki od dawna są bowiem obecne w
podstawówkach, gimnazjach i liceach, a bezkarni dealerzy rozprowadzają towar w biały dzień, w centrum miasta - tłumaczy jeden
z policjantów.
Na widok policyjnego owczarka dealerzy z pewnością uciekliby gdzie pieprz rośnie. Niepozorny foksterier większość wyprowadzi
w pole.
Najwięcej pracy dla Rosta jest nad ranem. Przeważnie wtedy Marcin odbiera telefon o podejrzanym samochodzie osobowym,
autokarze, mieszkaniu, piwnicy czy garażu. Ostatnio w poszukiwaniu śladów po narkotykach Rost obwąchiwał niepozorny gołębnik.
Z natury spokojny i łagodny, podczas akcji zamienia się w psa bojowego. - Słucha wyłącznie poleceń wydawanych przez Marcina.
Nie przeszkadza mu obecność innych psów czy policjantów. Pod warunkiem oczywiście, że nie wchodzą na jego teren. Gdyby każdy
pracował w ten sposób, raz dwa namierzalibyśmy przestępców - śmieje się jeden z funkcjonariuszy.
Tam, gdzie Rost nie potrafi sam się dostać, na przykład do wysokiej szafy, jest podsadzany przez Marcina. W pomieszczeniach
zamkniętych to przewodnik wyznacza najpierw miejsca, gdzie prawdopodobnie jest coś ukryte. Rost ma za zadanie takie miejsce
przeszukać i jeśli coś znajdzie, powiadomić o tym Marcina.
- Pracy jest mnóstwo. Przydałyby się nam jeszcze co najmniej dwa takie psy - mówi kierownik referatu technik kryminalistycznych
Komendy Miejskiej Policji w Płocku, Adam Łaszczewski. - Na razie Rost musi poradzić sobie ze wszystkim.
Przewaga nad owczarkami
Większość psów służących w policji to owczarki niemieckie, a od niedawna także labradory. Foksteriery są rzadkością.
Ich zalety do wykonywania tak poważnej pracy doceniono dopiero niedawno. Podczas szkoleń okazało się, że jako psy myśliwskie
posiadają niezwykły węch. A co więcej, węch ten w szczególności wyostrzony jest na narkotyki. Kiedy Rost przechodził
pięciomiesięczne szkolenie w Zakładzie Kynologii Policyjnej w Sułkowicach (dawny Zakład Szkolenia Przewodników i Tresury Psów),
oprócz niego na kursie było jeszcze tylko kilka miniaturowych spanieli i jeden owczarek.
- Coraz częściej odchodzi się od szkolenia wilczurów, ponieważ nie sprawdzają się we wszystkich akcjach - wyjaśnia Marcin.
Foksteriery mają przewagę nad owczarkami. Po pierwsze - skutecznie wprowadzają w błąd podejrzanych o posiadanie lub
rozprowadzanie narkotyków swoim niepozornym wyglądem. Po drugie - są niewielkiego wzrostu, dzięki czemu mogą wejść w
miejsca, które dla wilczurów pozostawały niedostępne. Po trzecie - ich nos jest niemal dwa razy bardziej niezawodny niż nos
owczarka. I dlatego specjalna komisja, która miała zdecydować o zakupie tzw. psa narkotykowego, wybrała foksteriera. - Wszędzie
wejdzie i nie narobi dużo bałaganu. Czy można chcieć od czworonożnego policjanta czegoś jeszcze? - zastanawia się Marcin.
Dzień Rosta zaczyna się o 7.30. Od porannego szczotkowania i sprzątania pokoju, w którym mieszka. Jest też chwilka na wymianę
"paru słów" z sąsiadami. Potem ulubiona czynność - godzinny spacer i zabawa z przewodnikiem, Marcinem. Wprawdzie Rost zna go
dopiero od miesiąca, to już świata poza nim nie widzi. Ktoś, kto raptownie poklepie Marcina po plecach, powinien liczyć się z tym, że
ostre zęby Rosta dotkliwie poranią go w łydkę. Po spacerze Rost idzie do pracy. Wchodzi do gabinetu sekcji kryminalnej i jak zwykle
siada wygodnie przy biurku. Podrywa się jednak na każdy dźwięk telefonu i czujnie nastawia uszu. Kiedy Marcin szybko wstaje, Rost
waruje już przy drzwiach, ubrany w policyjne szelki. Kilka sekund później obaj siedzą już w radiowozie i jadą na akcję.
W garażu, w gołębniku, na ulicy
Rost jest psem. Foksterierem gładkowłosym. Z wyglądu przypomina Reksia. Ma jedno oklapnięte ucho, które podnosi w chwili
największych emocji. Obcięty ogon, oko pozbawione pigmentu i wysokość mniej więcej do połowy łydki człowieka. - I właśnie to
sprawia, że każdego potrafi zmylić - mówi Marcin.
Bo kiedy Rost wychodzi ze swoim przewodnikiem na spacer, na ulicy nikt nie ma pojęcia, że właśnie mija dwóch policjantów. A że
policjant jest na służbie 24 godziny na dobę, nawet na spacerze Rost zachowuje czujność.
Już parokrotnie zdarzyło się, że Rost wyczuł narkotyki u kogoś w torbie czy kieszeni. Dawał o tym znać poszczekiwaniem i
drapaniem osobnika po nodze. Chcąc nie chcąc, podejrzany o posiadanie narkotyków musiał przejechać się na komendę na
przesłuchanie.
- W najbliższym czasie do miejsc obwąchiwanych przez Rosta dołączą płockie szkoły. Narkotyki od dawna są bowiem obecne w
podstawówkach, gimnazjach i liceach, a bezkarni dealerzy rozprowadzają towar w biały dzień, w centrum miasta - tłumaczy jeden
z policjantów.
Na widok policyjnego owczarka dealerzy z pewnością uciekliby gdzie pieprz rośnie. Niepozorny foksterier większość wyprowadzi
w pole.
Najwięcej pracy dla Rosta jest nad ranem. Przeważnie wtedy Marcin odbiera telefon o podejrzanym samochodzie osobowym,
autokarze, mieszkaniu, piwnicy czy garażu. Ostatnio w poszukiwaniu śladów po narkotykach Rost obwąchiwał niepozorny gołębnik.
Z natury spokojny i łagodny, podczas akcji zamienia się w psa bojowego. - Słucha wyłącznie poleceń wydawanych przez Marcina.
Nie przeszkadza mu obecność innych psów czy policjantów. Pod warunkiem oczywiście, że nie wchodzą na jego teren. Gdyby każdy
pracował w ten sposób, raz dwa namierzalibyśmy przestępców - śmieje się jeden z funkcjonariuszy.
Tam, gdzie Rost nie potrafi sam się dostać, na przykład do wysokiej szafy, jest podsadzany przez Marcina. W pomieszczeniach
zamkniętych to przewodnik wyznacza najpierw miejsca, gdzie prawdopodobnie jest coś ukryte. Rost ma za zadanie takie miejsce
przeszukać i jeśli coś znajdzie, powiadomić o tym Marcina.
- Pracy jest mnóstwo. Przydałyby się nam jeszcze co najmniej dwa takie psy - mówi kierownik referatu technik kryminalistycznych
Komendy Miejskiej Policji w Płocku, Adam Łaszczewski. - Na razie Rost musi poradzić sobie ze wszystkim.
Przewaga nad owczarkami
Większość psów służących w policji to owczarki niemieckie, a od niedawna także labradory. Foksteriery są rzadkością.
Ich zalety do wykonywania tak poważnej pracy doceniono dopiero niedawno. Podczas szkoleń okazało się, że jako psy myśliwskie
posiadają niezwykły węch. A co więcej, węch ten w szczególności wyostrzony jest na narkotyki. Kiedy Rost przechodził
pięciomiesięczne szkolenie w Zakładzie Kynologii Policyjnej w Sułkowicach (dawny Zakład Szkolenia Przewodników i Tresury Psów),
oprócz niego na kursie było jeszcze tylko kilka miniaturowych spanieli i jeden owczarek.
- Coraz częściej odchodzi się od szkolenia wilczurów, ponieważ nie sprawdzają się we wszystkich akcjach - wyjaśnia Marcin.
Foksteriery mają przewagę nad owczarkami. Po pierwsze - skutecznie wprowadzają w błąd podejrzanych o posiadanie lub
rozprowadzanie narkotyków swoim niepozornym wyglądem. Po drugie - są niewielkiego wzrostu, dzięki czemu mogą wejść w
miejsca, które dla wilczurów pozostawały niedostępne. Po trzecie - ich nos jest niemal dwa razy bardziej niezawodny niż nos
owczarka. I dlatego specjalna komisja, która miała zdecydować o zakupie tzw. psa narkotykowego, wybrała foksteriera. - Wszędzie
wejdzie i nie narobi dużo bałaganu. Czy można chcieć od czworonożnego policjanta czegoś jeszcze? - zastanawia się Marcin. |
|
Ale wiem z kilku źródeł, że foks to raczej głupi pies.....nie denwrujcie się ! Nie chcę Was obrazić ! Tylko pytam, i chcę usłyszeć Waszą OBIEKTYWNĄ opinię. Napiszcie"niezbyt mądry" żeby nie używać słowa 'głupi"
) To tak żartem ale na serio- mądrością owczarków nazywaz ich ślepe posłuszeństwo, ja mądrością foksterierów nazywam to, że mają pełno pomysłów, zawsze znajadą jakieś rozwiązanie, również same, ON będzie czekał na polecenie. Ty głupotą foksa nazywasz chyba to, że czasem bywa niesforny i nieposłuszny, ale ja właśnie to w nich kocham.
Teraz już będę wiedziała, że pisze się "głópi" a nie "głupi" i "drógiej" a nie"drugiej"
