śWIAT FOKSTERIERóW

joanna · Stary wyjadacz

Ja też zauważyłam już pewne postępy. Podczas zabawy Fuga zaczyna reagować na ton głosu i zwalnia uścisk lub przestaje gryźć. Co do nogawek to gdy jest rozbawiona nie ma na nią mocnych. Chodzenie w bardziej "damskiej" garderobie - typu spódnica odpada na jakiś czas Smile

ada86 · Dorastający foks

joanna · Stary wyjadacz

Ja też opowiadam się za stosowaniem pozytywnych metod szkolenia psa i wyrabianiem tzw. miękkiego pyska. Co prawda wymaga to rzeczywiście dużej cierpliwości, ale efekty są. Mam nadzieję, że koniec kwarantanny / to już za 4 dni/ dużo zmieni, bo część swojej energii szczeniak będzie miał okazję zużyć na spacerku. Co do spodni to też są moim jedynym strojem Smile

, czasem udaje mi się "ocalić" rajstopy i wyjść do pracy w spódnicy, ale to rzadkość. Pozdrawiam

Dotka90 · Stawia pierwsze kroczki

Troszkę mnie nie było, ale przez pewien czas nikt się nie wypowiadał na forum i jakoś o nim zapomniałam Wink

Teraz wracam znów i znów będę próbować zasięgnąć rady innych foksiarzy co zrobić z agresywną 4-letnią sunią...

joanna · Stary wyjadacz

To rzeczywiście problem takie agresywne zachowania. Moja Fuga jest jeszcze młoda - ma 5 miesięcy i raczej nie przejawia takich reakcji, chociaż ma swoje "dziwactwa" np. na odgłos kichnięcia lub nagłego kaszlnięcia rzuca się na delikwenta ze szczeknięciem - ogon w górę i napięty tułów. Nie wiem skąd się to wzięło, bo raczej nie jesteśmy chorowici i zdarza się to rzadko - podobnie jest z wycieraniem nosa - teraz wszystkich to śmieszy, ale zastanawiam się skąd to się wzięło - czyżby brała chusteczkę za agresora ? Właściwie dopiero teraz u Fugi pojawia się instynkt obrony terytorium i zaczyna reagować szczekaniem na dzwonek u drzwi i domofon. Nie mam doświadczenia w temperowaniu agresji i niewiele mogę doradzić, myślę, że Ada będzie bardziej kompetentna. Jedno co wiem, głównie z lektury, że bardziej skuteczne od karania jest odwracanie uwagi, żeby np. nie skojarzyła sobie obecności mamy z karą za gryzienie. W przypadku Fugi jedyna kara jaką stosujemy to podniesienie głosu albo wyprowadzenie za drzwi. Jak dotąd wystarczało.

MARS · Stary wyjadacz

Przejrzałem cały wątek i szczerze mówiąc nie mogę się zgodzic z Adą86. Dzikie psy Dingo, czy wilki od których psy pochodzą zyją w watahach gdzie zawsze była i jest ustalana hierarchia. I według mnie pies ma to wrodzone. Tam nie ma miejsca na dwa równorzędne osobniki. Albo są silniejsi którym pokazuję brzuch, albo słabsi na których warczę i pokazuję zęby. Wełdug mnie nie mozna psa na siłę uczłowieczac. W moim skromnym zdaniem tu jest własnie przypadek kiedy pies się czuje osobnikiem alfa. Cztery lata to dośc późno na wychowywanie psa. Ja jestem zwolennikiem nagradzania za dobre wykonanie pracy i karania za złe, ale dopiero wtedy kiedy wiem że pies wie co ma zrobic tylko odmawia współpracy. Oczywiście kara to nie bicie psa. Ale na przykład zwarowanie na kilka minut.
W tym przypadku Dotki jedyne co widzę co może pomóc to metoda szokowania psa. Tyle że to też wymaga na poczatku od właściciela pewnej odwagi. W momencie kiedy pies ugryzie, łapie sie go za karka i najnormalniej w świecie porządnie nim potrząsa, tak jak suka potrząsa szczeniakami. Pies moze nawet raz czy dwa zapiszczec. Po tym uspokjamy szybko psa i głaszczemy mówiąc dobry pies. Mozna nawet da smakołyk. Najważniejsze jednak to nie bac się złapac psa a kark kiedy ten szczerzy na nas zęby.

joanna · Stary wyjadacz

Nie chciałabym wchodzić z Tobą w spór na temat teorii dominacji, ale wydaje mi się, że przedstawiony sposób rozwiązania problemu stawia właściciela w pozycji rywalizacji z psem i niejako "wywołuje" psa do takiego rywalizowania. Jeżeli dobrze "odczytuję Adę to skłania się ona /tak jak ja/ raczej do ogólnie pojętej "współpracy" z psem. Krótko mówiąc wydaj mi się, że naszą przewagę nad psem - mam tu na myśli inteligencję należy wykorzystać do tego, żeby tak pokierować jego zachowaniem, jak tego sobie życzymy właśnie pomijając "element siłowy".
Oczywiście nie da się tego elementu całkowicie wyeliminować, ale chodzi o ogólny zarys podejścia do problemu.
W przypadku Foksi chyba najważniejszą sprawą jest ustalenie dlaczego reaguje w taki sposób w określonych sytuacjach. Powołam się tu na opisany przypadek mojego psa i reagowanie czymś w rodzaju małego ataku na "kichającego" / działa to na nią jak trąbka hejnałówka : Do ataku!/ W takich chwilach staram się dawać jej poprostu smakołyk, żeby kojarzyła to sobie pozytywnie i zaczyna pomagać. Sądzę, że karcenie jej głosem, czy w inny sposób mogłoby takie reakcje tylko utrwalić.

Dotka90 · Stawia pierwsze kroczki

ada86 · Dorastający foks

MARS napisal:

MARS · Stary wyjadacz

joanna · Stary wyjadacz

Ja natomiast skłaniam się bardziej w stronę tego co mówią współcześni behawioryści, którzy uważają, że pies nie żyje w stadzie "od dawna" i jest wilkiem w takim samym stopniu, w jakim my jesteśmy małpami. Stado i podział ról w nim był "po coś" - aby kontrolować rozmnażanie, zdobywać pożywienie itd. Pies nie musi tego robić od dawna i dlatego nikoniecznie musi postrzegać nas w taki sposób, w jaki robiły to zwierzęta żyjące w stanie dzikim i będące jego przodkami.